اجراي اين طرح جديد در سيستم بانکداري کشور در همان روزهاي اول نه تنها تعجب بسياري از مراجعان به بانک‌ها را برانگيخت بلکه اعتراض بسياري از افراد را نيز در پي داشت و تنها پاسخي که از سوي گيشه‌داران بانک به اين مراجعان داده مي‌شد اين بود : پرداخت قبوض بايد از طريق عابر بانک‌ها انجام شود، در غير اينصورت در ازاي هر قبض 200 تومان به عنوان کارمزد گرفته مي‌شود.
پرداخت قبوض به وسيله عابر بانک را نمي‌توان توجيه مناسبي براي اين تصميم عنوان کرد زيرا چند سالي است که اين طرح اجرا شده است و علاقه‌مندان مي‌توانستند از طريق تلفن منزل و يا مراجعه به باجه‌هاي مختلف عابر بانک قبوض خود را بپردازند لذا عنوان کردن بحث عابر بانک‌ها توجيه مناسب و قابل قبولي براي اين کار نيست.
آنچه به نظر مي‌رسد اين است که طرح ديگري بدون مطالعه و بررسي و در نظر گرفتن شرايط فرهنگي و اجتماعي حاکم بر خانواده‌هاي مختلف ايراني ارائه شده و هيچ انديشه‌اي در پشت آن نيست.
کافي است کمي تامل کنيم. براي مثل اگر هر خانواده‌اي به طور ميانگين داراي يک قبض آب، گاز، برق و تلفن و 2 الي 3 قبض تلفن همراه باشد چيزي حدود 1400 الي 1600 تومان نيز بايد به عنوان کارمزد پرداخت قبوض خود از جيب مايه بگذارد، اما آيا تمام خانواده‌هاي ايراني توان پرداخت اين هزينه را دارند؟
مگر حقوق بازنشستگي يک خانواده در ماه چقدر است که در هر طرح مديريتي براي ريال به ريال آن برنامه‌ريزي مي‌شود. 200 تومان اگرچه ممکن است مبلغي به نظر نرسد اما هستند خانواده‌هايي که براي 50 تومان خود برنامه‌ريزي کرده و روي آن حساب باز مي‌کنند.
از سوي ديگر بايد به اين نکته توجه داشت که جمعيت 70 ميليوني ايران را قشر جوان تشکيل نمي‌دهند و افرادي کهن‌سال در اين خيل عظيم هستند که ديگر توان پذيرش سيستم‌هاي تکنولوژيک مديريت شهري را ندارند و تابعيت از همان ضوابط قديمي براي آن‌ها سهل‌تر است.
روي صحبت با مسئولاني است که پيشنهاد اجرايي شدن اين طرح و دستور عملياتي شدن آن را صادر کردند. آيا پيش از اين به اين مسئله فکر شده بود که تمام افراد جامعه امکان استفاده از سيستم عابر بانک را ندارند؟ آيا تمام خانواده‌هاي ايراني داراي حساب پس‌انداز در يکي از شعب عضو شتاب مي‌باشند؟ آيا يک خانواده آنقدر درآمد دارد که بتواند ته مانده آن را در حساب بانکي خود بگذارد؟
به نظر مي‌رسد اين هم از آن دسته طرح‌هايي است که گرچه ممکن است اندک بررسي روي آن صورت گرفته باشد اما طرح جامعه‌اي نيست و اي کاش کمي روي آن فکر مي‌شد./115
انتهای پیام/